Voetballen

Een blond meisje liep met haar capuchon over het veld. Haar blauwe ogen staarden strak naar de bal waar ze achterliep. Ze stopte hem en keek rond. Niemand van haar vriendinnen waren dichtbij, alleen de jongens, hun tegenstanders. Céline zag dat iemand grijnzend voor haar ging staan en wel wat groter en ouder was. Ze keek hem aan en stamptte de bal door zijn benen en liep hem rustig voorbij. Ze rende verder en kwam dichtbij het doel. Ze hoorde haar vriendinnen juichen en grijnsde. Ze nam een aanloop en stamptte de bal richting het doel. De keeper sprong maar viel op zijn bek en de bal kwam erin. Céline grijnsde en lachtte even om de keeper. Ze rolde met haar ogen en liep naar haar vriendinnen die blij waren. Ze grijnsde en gaf ze gewoon een knipoog. Ze liep het veld af en ging zitten. Ze gaapte en keek nog even naar de rest.

Steven was naar hier gekomen na zijn aanvaring met een van de leerkrachten hier. Hij keek hoe het meisje vlotjes speelde en klapte even kort in zijn handen. Dan liep hij naar een voetbal en begon al die mannen hier aftedribbelen. "Jullie zijn wel slecht hoor"zei hij droog tegen hun. Hij speelde de bal door iemand zijn benen en trapte dan recht het doel in. Dan liep hij naar de muur en ging daar maar wat tegen staan en keek naar de lucht waardoor zijn grijze ogen even waren verschenen.

Céline keek even op en staarde wat naar de jongen. Ze grijnsde even kort en bleef zitten. Céline had geen zin om op te staan. Ze zag dat een jongen kwam en rolde met haar ogen. "Wat nou weer?" vroeg ze en keek hem strak aan. De jongen begon wat te stotteren en Céline stond op. Ze liep naar hem toe en stond erg dicht tegen hem aan. "Oprotten" fluisterde ze in zijn oor en gaf hem een harde duw. De jongen schrok en liep weg. Céline rolde met haar ogen en ging weer zitten. Wat een sukkels die dachten haar te kunnen verleiden.

Steven keek naar wat het meisje deed en lachte de jongen uit. "Ach man,leer het dan ze is niet geinteresseerd in jullie,ik denk zelf in niemand maar dat hoorde je niet van mij"zei hij tegen hem. Hij keek even rond en keek dan kort naar Céline. Die jongens van hier verbeterde ook niet met de dag,hij draaide zich om en legde zijn handen op de reling en trok zich daaraan op. Dan stond hij op het dak en wandelde zowat over de daken.

Céline keek even en grijnsde lichtjes. Die jongen had lef dacht ze rustig. Ze keek even rond en stond op. Ze liep met haar handen in haar zakken naar haar vriendinnen toe. Ze trokken haar capuchon af en ze rolde even met haar ogen. Ze trok die weer op en gaf ze een klein duwtje.

Damien keek over de velden heen en geeuwde even. Opeens begon een jongen wat tegen hem te schreeuwen. Hij sprong van het dak af en lande voor zijn neus. "Wel had je wat"zei hij fel tegen hem. Hij balde zijn vuisten en keek de jongen kwaad aan die even achteruit deinsde,maar dan uithaalde naar hem. Hij blokte de stoot en gaf hem dan eeb harde uppercut tegen zijn kin,waardoor die achterover viel. "Wel nu lig je daar,lafbek,aanvoerder van het voetbal team,in je dromen zeker"zei hij.

Céline praatte wat met haar vriendin en begon haar te vervelen. Haar vriendin duwde haar zodat ze omdraaide. Céline keek en zag wat de jongen deed. Ze grijnsde en wachtte af. Ze hield ervan te kijken hoe er ruzie werd gemaakt. En af en toe mengde ze haar ertussen, dat was altijd wel grappig.

De jongen stond dan weer op en keek hem weer aan. Hij gaf hem een boks tegen zijn gezicht waar op Damien reageerde en hem een harde trap gaf in zijn edele delen. Hij schudde zijn hoofd en keek hem aan. Iemand trapte een bal naar hem waarbij die hard kopte tegen de jongen en nog een kniestoot gaf tegen zijn neus aangezien hij toch al voorovergebogen stond. "Wel nu heb je niet zoveel praat meer he"zei hij tegen hem. Hij duwde hem weer op de grond en trapte wat zand naar hem,dan liep hij naar een bank en zette zich daarop neer.

Céline grijnsde en liep naar de jongen die op de grond lag. Ze boog naar hem toe. "Aww wat een zielig kindje" zei ze zacht en vals in zijn oor. Ze stond op en ging op hem staan waarna ze naar de jongen liep. "Céline" zei ze kortaf en keek hem aan. "Kindjes aan het plagen?" vroeg ze en keek hem grijnzend aan.

Damien keek op toen het blonde meisje naar hem kwam en fronste even. "Damien"zei hij kort tegen haar. "Ik plaag niet,zij plagen mij,en dan krijgen ze op hun dak"zei hij tegen haar en haalde kort zijn schouders op. Hij geeuwde eventjes en keek droog naar de jongen die nog steeds op de grond lag,maar nu overeind werd geholpen door zijn teamgenoten.

Céline keek op en rolde met haar ogen. "Ach hij is een sukkel" zei ze droog en zag dat een vriendin van haar hem ook hielp. Ze snoof en liep naar haar toe. Ze duwde haar vriendin en keek haar strak aan. "Wil jij ook zo op de grond liggen?!" snauwde ze naar haar. Haar vriendin slikte en zette een stap achteruit. "S..s..sorry Céline" zei ze en liep snel naar haar andere vriendinnen. Céline snoof even en liep weer naar Damien.

"Hij is niet de enige blijkbaar"zei hij droog tegen haar en hij nam zijn tennisbal weer vast en keek haar kort aan. "Neem plaats zou ik zo zeggen"zei hij tegen haar en keek even rond. Niemand interessant hier typische nieuwelingen dat wel,die zo seutig zaten te doen en begonnen slijmen bij oudere leerlingen. "Als ik jou was zou ik je vriendengroep maar wat verkleinen,want sommige van je vriendinnen zijn maar raar"zei hij tegen haar.

Céline ging bij hem zitten en haalde haar schouders op. "Ach ze vallen wel mee, als ik kwaad word lopen ze weg" zei ze en grijnsde. "Het zijn net honden, die luisteren perfect naar je" zei ze en keek even vals naar een vriendin. Ze gaapte even en keek kort naar het veld.

"Zo zijn de meeste hier is me al op gevallen"zei hij tegen haar en haalde zijn schouders op. Hij keek even rond en geeuwde dan even. "Nu gaan we pesten"zei hij tegen haar. Hij nam de bal stevig vast en smeet die dan tegen de kop van de jongen. De bal trof hem recht in het midden van zijn hoofd en de bal stuiterde gewoon terug.

Céline grijnsde en zag dat er een jongen naar hun toeliep. "Hem de hele tijd pesten kan je wel he?" vroeg hij kwaad. Céline grijnsde. "Sorry maar je staat in mijn zon" zei ze droog en stond op. Ze liep op de jongen af en keek hem aan. De jongen keek ook en deed alsof hij niet bang was. Céline rolde met haar ogen en trok een mes. De jongen schrok en deinsde achteruit. Céline keek hem aan en zette een stap in zijn richting. "Oprotten" zei ze zacht en keek hem dreigend aan.

Toen de jongen kwam gromde hij binnenmonds en stond gelijk op waneer Céline op stond. Hij zag haar een mes trekken en keek dan naar de jongen. "In tegenstelling tot jou kan ik dat,en nu ga lekker iemand anders zijn kontlikken"zei hij en hefte zijn vuist,de jongen schrok nog harder en liep als een huilende baby weer weg. "Man ze leren het hier niet"zei hij en keek haar kort aan.

Céline grijnsde en ging rustig zitten. Ze stak een sigaret op en nam een trekje. Ze blies de rook uit en keek hem dan aan. "Ach ze mogen nog eens afkomen, dan leren ze de échte Céline kennen" zei ze en grijnsde vals. Ze dacht even aan de reden waarom ze hier zat. Ze keek even naar de jongen die naar zijn vrienden ging en zielig ging doen. Céline rolde met haar ogen en nam nog een trekje.

"En wie mag de echte Céline dan wel zijn,of mag ik het niet weten"vroeg hij dan maar aan haar. Hij bleef zelf staan en begon weer met de bal tegen de muur te gooien. Hij had zelf ook een mes opzak,maar toch zijn vuisten gebruikte hij liever. "Niemand kent de echte mij,en die moeten ze ook niet leren kennen"zei hij tegen haar. Eigenlijk had Damien vele karakters daarom kende niemand zijn ware zelf.

Céline keek hem aan. "Die zul je nog wel eens zien" zei ze grijnzend en gaapte even. Ze keek rond en dan weer naar hem. "Ik ken al een Damien en die is goed" zei ze grijnzend en keek rond. Ze keek kort naar de groep verderop en nam nog een trekje van haar sigaret.

"Tja Céline dan ken je er een van de zovele"zei hij tegen haar en keek haar even kort aan. "Ik tref je nog wel eens hier,ik trek nu de stad in"zei hij tegen haar. Hij knikte naar haar en liep richting de poort van het internaat. Hij had zijn handen in zijn zakken gestoken,en keek haar naar beneden. Terwijl hij door de poort verdween.

Céline knikte en keek hem na. Ze gaapte en stond ook op. Ze knikte nog even naar haar vriendinnen en liep dan ook weg. Ze had geen zin hier bij hun te blijven. Niet bij die sukkels...