Hulp zoeken voor Céline

Simon had Céline nog steeds vast en ze kwamen uiteindelijk bij de secretariaat. Hij haalde eens diep adem en hij liep toen naar binnen. Een vrouw kwam meteen naar hun toe en ze keek bezorgd naar Céline. ''Wat is er met haar gebeurd?'' vroeg de vrouw aan Simon en Simon keek haar kil aan. De vrouw wist dan ook niet goed wat ze moest denken maar ze bleef nog steeds afwachtend naar Simon kijken. ''Ze is aangevallen door een jongen en ze spuugte toenet bloed dus ik bracht haar maar hier heen..'' zei Simon op emotieloze toon. De vrouw knikte naar Simon dat hij Céline kon los laten en de vrouw ondersteunde Céline daarna om haar verder te helpen.

Céline liet Simon los en beet op haar lip. Ze werd naar de ziekenzaal gebracht en op het bed gelegt. De vrouw knikte naar Simon dat hij mocht komen en liep weg. Ze riep een verpleger en die liep naar Céline. Ze verzorgde haar en gaf een doek. "Hou het goed op de wonde en als het gestopt is met bloeden zullen we het dichtnaaien" zei ze en liep weg. Céline knikte en legde haar hand op het doek. Ze kneep even haar ogen pijnlijk dicht en keek dan naar Simon. "Bedankt" zei ze zwakjes en glimlachtte licht.

Simon stond onder tussen tegen een muur aan in de gang en hij zuchtte eens diep. Hij liep wat op een tandenstoker te kauwen en hij zag de vrouw eraan komen. Hij ging recht staan en hij keek afwachtend naar haar. Ze zei dat hij naar Céline toe mocht en zonder ook maar iets van een knikje of wat te geven liep hij naar Céline toe. Hij pakte een stoel en zette die bij haar bed neer. Hij ging op de stoel zitten terwijl hij de tandenstoker nog in zijn mond had. Hij hoorde toen dat ze hem bedankt en hij grijnsde even lichtjes. ''geen punt..'' zei hij kortaf en hij keek haar rustig aan waarna hij de zaal wat bekeek.

Een jongen met zwarte haar en donkere ogen liep ondertussen naar het secretariaat. Hij keek even rond en liep naar de vrouw. "Hallo ik zoek een blond meisje genaamt Céline Liekens" zei hij en wachtte rustig af. De vrouw keek hem aan. "Ze is heir net binnengekomen ik zal u zo naar haar toebrengen" zei ze en vulde nog even wat in.

Tom keek even naar haar terwijl hij droog met de tandenstoker tussen zijn tanden liep te spelen. Hij keek dan ook even de ruimte weer rond en hij hoorde lichtjes wat gepraat. Misschien was het wel de jongen die hij bijna om het leven had geholpen maar dat leek hem niet want dan waren ze wel meteen naar binnen gevlogen. Hij keek dan ook afwachtend naar de ingang van de ruimte en zuchtte eens diep. Hij hoopte niet dat het een lastig iemand was want hij had voor vandaag wel weer genoeg gevochten eigenlijk. Toch had hij zo'n vaag vermoeden dat het vechten voor vandaag nog niet afgelopen was en hij richtte zijn blik dan ook weer voor kort op Céline.

De vrouw stond op en wenktte Michiel. Ze liepen naar de zaal en de vrouw toonde waar Céline lag. "Céline er is iemand voor je" zei ze vriendelijk en liep daarna weer weg. Michiel liep naar ze toe en grijnsde even vals. "Dag nichtje" zei hij en probeerde vriendelijk te doen wegens de jongen die er zat. Hij keek dan naar Simon en knikte maar. "Ik ben Michiel de neef van Céline" stelde hij zich voor en keek dan kort naar zijn nicht. "Zou ik even met haar mogen praten? Alleen als dat kan" zei hij op een vriendelijke toon en wachtte af.

Simon keek meteen op toen hij voetstappen hoorde en hij zag de vrouw komen. Achter haar liep een jongen en hij keek even kil naar de jongen. Hij bleef dan ook gewoon zitten en hij hoorde hoe de jongen zich voorstelde. Hij richtte zijn blik dan ook voor kort op Céline en hij hoorde toen wat de jongen vroeg. Simon stond op en keek hem kil aan, hij haalde zijn tandenstoker dan ook even uit zijn mond. ''Je doet je best maar..'' antwoorde Simon kil op de jongen en hij deed de tandenstoker vervolgens weer terug in zijn mond en liep met zijn handen in zijn zakken de ruimte uit. Buiten de ruimte ging hij tegen de muur aan staan en hij keek emotieloos voor zich uit. Simon had erg kil gereageerd op de jongen maar dat deerde hem niets. Hij had deze dag al te aardig gedaan tegen twee mensen en hij hoefte er niet meer vrienden bij.

Céline keek op en zag toen Michiel. Ze schrok en slikte even. Toen Simon weg was werd ze best angstig. Ze keek haar neef aan. "Michiel..Wat doe je hier? Je zat toch in de gevangenis?" vroeg ze geschrokken en beet op haar lip. Ze had nog steeds haar hand op de doek die het bloeden liet stoppen. Ze hield haar neef erg goed in de gaten.

Michiel negeerde de kille reactie van de jongen en liep naar zijn nicht toe. Hij keek haar vals aan en grijnsde. "Nichtje toch, ik ben allang ontslagen daar omdat ik zo lief deed" zei hij op valse toon. "Gelukkig weet ik dat je hier zit via Ino, zij weet er niets van" zei hij vals en liep dichterbij. "Nu je vriendje er neit is kan ik mijn wraak nemen" zei hij en greep haar bij haar keel. Hij drukte haar tegen de muur en klemde zijn sterke hand rond haar keel. Hij neep hard en zette zijn andere hand op de hare. Hij drukte daar zodat dat op de wonde kwam. Hij zette ook zijn knie tussen haar benen. Hij kende haar zwakke plekken dus hij wist dat ze hier niet tegen kon. Hij grijnsde vals en zorgde ook dat ze niet kon gillen.

Céline schrok en voelde haar rug die tegen de muur aanknalde. Ze kneep pijnlijk haar ogen dicht en voelde zijn sterke hand rond haar keel. Ze snakte meteen naar adem en stikte zowat. Ze kon het uitgillen toen hij zijn andere hand op de hare drukte. Ze had superveel pijn en de wonde begon ook weer te bloeden. Ze voelde zijn knie tussen haar benen en schrok. Ze kneep pijnlijk haar ogen dicht en snakte weer hevig naar adem. Hij was zo sterk en slim. Hij kende natuurlijk haar zwakke plekken en door te weinig adem kon ze niet gillen.

Simon stond nog een tijdje in de hal en hij zuchtte eens diep. Hij vond dat het nu wel lang genoeg had geduurt en hij stond dan ook weer recht. Hij haalde de tandenstoker uit zijn mond en mikte die in een prullenbak die in de hal stond. Hij liep daarna de zaal weer binnen en zijn ogen werden groot toen hij zag wat die Michael deed met Céline. Simon voelde weer woede opkomen toen hij zag hoe Céline keek. Hij stormde op Michael af en pakte hem met twee handen bij zijn nek vast. Hij rukte hem bij Céline vandaan en hij ging voor Céline staan waarna hij Michael een harde mep in zijn gezicht gaf en hij stompte hem vervolgens in zijn maag.

Céline keek op en zag Simon. Ze voelde hoe ze losgelaten werd en zakte in op de grond. Ze hoestte hevig en ademde zo rustig mogelijk in. Ze kneep haar ogen dicht en bleef tegen de muur zitten. Ze hoestte nog even en keek naar de wonde die weer hevig begon te bloeden. Ze trilde iets en keek op.

Michiel liet los en liep achteruit. Hij voelde de mep en de stomp in zijn maag waardoor hij even inzakte. Hij stond op en keek Simon aan. Hij keek dan naar Céline en grijnsde vals. "Aww komt je vriendje helpen, wat zielig" zei hij spottend en keek dan naar Simon. "Laat ons, het is nog wat wraak die ik op haar moet afreagaren" zei hij met een valse toon en duwde Simon opzij. Hij gaf Céline een trap en grijnsde vals. Hij trok een geweer en richtte op haar terwijl hij neit meer op Simon lette.

Simon hoorde zijn woorden en snoof. Ineens werd hij weg geduwt en hij keek dan ook meteen om. Hij zag toen het geweer en hij balde zijn vuisten. Zijn spieren spanden zich dan ook weer en zijn gezicht betrok weer helemaal. Hij begon onrustig te ademen en omdat Michael niet meer op Simon lette kon Simon makkelijk zijn kans grijpen. Hij pakte dan ook een lege glazen fles waar medicijn in had gezeten en hij ging weer voor Céline staan. Hij sloeg ineens de fles keihard tegen de hand van Michiel aan waar hij zijn geweer in vast had. De fles knapte in duizende stukjes op de hand van Michiel en het was dan ook onmogelijk dat Michiel zonder pijn of bloed van die klap af kon zijn. Maar Simon was dan ook nog lang niet klaar met die zogenaamde valse neef. Hij stormde op Michiel af en gaf weer een klap tegen zijn kaak waarna hij hem bij zijn keel vast greep en hem ruw tegen een muur duwde. Hij hield de keel van hem strak vast en gaf er steeds meer druk op. Hij zorgde er dan ook voor dat Michiel niet zomaar los kon komen.

Michiel schrok en schreeuwde het uit. Zijn hand hing onder het bloed en deed veel pijn. Hij liet het geweer vallen. Hij voelde hoe hij tegen de muur geduwt werd en keek hem kwaad aan. Hij begon te stikken. Toen kwam een verpleegster en rende erheen. Ze zorgde dat Simon losliet en Michiel rende weg. Ze keek even naar Simon en liep dan naar Céline.

Twee leraren volgde de vrouw dan ook en ze grepen Simon vast aan zijn armen. Simon wou namelijk achter Michiel aan gaan om hem duidelijk om het leven te helpen. ''Laat me verd*mme los! Ik vermoord die gozer!'' riep Simon kwaad maar de twee leraren hielden hem goed vast. ''kalmeer nou maar'' zei een van de leraren op kalmerende toon maar ze waren dom om te denken dat Simon ineens heel kalm zou gaan worden. Nee er was nog geen enkel sprankje van kalmte in zijn ogen te zien. Hij probeerde zich dan ook los te rukken maar het ging niet.

De verpleegster liep naar Céline en keek naar hoe ze eraan toe was. "Kan iemand haar even optillen?" vroeg ze en een andere leraar knikte. Hij tilde Céline voorzichtig op en legde haar op het bed. Céline kneep haar ogen dicht en werd agressief. "Laat me los!" riep ze opeens kwaad en verblind van angst en pijn. De leraar schrok en stapte achteruit. De verpleegster kalmeerde haar en verzorgde de wonden. Céline had vreselijk veel pijn. Ze werd razend en was zowat in shock door haar neef. Ze sloeg de verpleegster en trilde hevig. "Laat me met rust! Zonder jou hulp heb ik geen pijn!" riep ze razend. Ze werd weer vastgehouden door de leraar die haar probeerde te kalmeren. De ene leraar die Simon vasthad keek hem aan. "Kalmeer nou maar wij zorgen dat hij opgepakt word, je vriendin heeft je nodig" zei hij voorzichtig.

Simon was nog steeds in zijn woede status tot dat hij ineens geroep hoorde. Zijn blik schoot naar Céline en er leek iets bij hem plots te veranderen. Hij hoorde toen de woorden van de leraar en dat kalmeerde hem nou net weer niet. Hij sloeg dan ook ineens met zijn elleboog naar achteren waar door die tegen het gezicht van de leraar kwam en de leraar liet hem los. Simon snelde toen naar Céline toe en hij duwde de vrouw en leraar bij haar weg. Hij pakte haar armen vast en keek haar strak aan. ''Céline, Ik ben er.. Simon.'' zei hij tegen haar en hij keek haar nog steeds strak maar ook ongerust aan.

Céline voelde opeens iemand die haar vasthield en hoorde de woorden. Die stem herkende ze meteen en keek Simon aan. "Simon" zei ze zwakjes en kalmeerde al snel. Ze ademde al wat normaler en de wonde stopte stilaan met bloeden. De verpleegster liet de leraren weggaan en wachtte af. Ze ging bij de zitten. "Céline ik moet de wonde echt dichtkrijgen anders kan je teveel bloed verliezen of kan het onsteken" zei ze zacht en keek dan naar Simon. "Als ze weer zo een shock krijgt, probeer haar te kalmeren het zal pijn doen" zei ze zacht en wachtte even af.

Simon merkte dat ze kalmeerde en hij zuchtte opgelucht. Hij hoorde toen dat ze zijn naam zei en hij glimlachtte even lichtjes. Hij hoorde toen de woorden van de verpleegster en hij knikte even. Hij ging op het bed zitten en zorgde er voorzichtig voor dat Céline tegen hem aanlag. Op die manier kon hij haar makkelijker tegen houden als ze weer ging flippens door dat iets pijn deed ofzo. Hij keek dan ook voor kort naar de verpleegster en hij knikte alleen maar waarna hij zijn blik weer op Céline richtte.

Céline legde haar stil tegen hem aan en beet op haar lip. Ze ademde eindelijk weer rustig en keek stil. De verpleegster nam de spullen en ontsmette het en naaide het dicht. Céline kneep even haar ogen dicht en kneep in Simons handen. Ze beet op haar lip en was blij dat het voorbij was. "Ze moet nog 1 nacht blijven" zei ze en glimlachtte. Daarna liep ze weg. Céline glimlachtte zwakjes en liet haar hoofd tegen hem aanliggen. Haar ogen vielen dicht en ze viel in slaap...

Tom keek de verpleegster na en hij richtte zijn blik daarna weer op Céline. Hij merkte dat ze in slaap viel en hij grinnikte even zachtjes. Hij was dan ook van plan om gewoon hier te blijven en over haar te waken. Hij ging dan ook wat gemakkelijker zitten en probeerde zo lang mogelijk wakker te blijven. Maar uiteindelijk vielen zijn ogen ook steeds dicht en lag hij na een tijdje, nadat hij stil tegen de slaap had gevochten, ook rustig te slapen.

Céline sliep rustig tegen hem aan. Ze droomde gelukkig niets ergs. Dat had ze wel vaker dat ze een nachtmerrie had. Ze had haar arm op zijn borst gelegt zonder dat ze het wist. Ze sliep rustig en de verpleegster kwam even. Ze zag de twee liggen en glimlachtte. Ze deed de deur dicht van de zaal en liet ze maar.

Simon zijn hoofd lag tegen de muur omdat het bed ook tegen een muur stond. Hij lag nog steeds rustig te slapen en droomde over zo'n beetje alles en nog wat. En dan vooral over wat er die dag was gebeurd. Hij hoopte dan ook dat hij die neef nooit meer hoefte te zien. Niet zo zeer voor zichzelf maar eerder voor die neef zelf, hij had hem vandaag namelijk nog kunnen vermoorden maar door die leraren was dat niet gelukt. Stilletjes kwam een schoonmaakster de zaal binnen om de glasscherven op te ruimen. Ze zag Céline en Tom dan ook en ze liep voorzichtig naar hun toe. Stilletjes legde ze de deken wat meer over de twee heen en nadat ze alles had opgeruimd liep ze weer rustig de zaal uit en sloot ze de deur achter zich.

Céline sliep rustig. Ze had nog steeds haar arm op zijn borst en na een tijdje lag ook haar hoofd daar. Ze liep rustig verder en had niets door van wat er in de zaal gebeurde. Ze droomde goed en zou nog niet zo snel wakker worden. Ze was de laatste tijd erg moe geweest en deze rust deed haar goed.