Hulp zoeken voor Céline

Simon lag nog een tijdje door te slapen en hij had ook niets gemerkt van wat er om hen heen was gebeurd. Na een tijdje werd hij langzaam aan wakker en hij keek slaperig in het rond. ''Hoe laat is het..?'' mompelde hij zacht en droog tegen zichzelf en hij voelde ineens wat tegen zich aan. Hij keek dan ook verbaasd op en hij zag dat het Céline was. Hij keek toen in het rond en ineens wist hij waar ze waren. Ze waren in de ziekenzaal. Simon zuchtte eens diep en voorzichtig zorgde hij ervoor dat Céline gewoon in bed lag. Hij deed de deken wat meer over haar heen en hij ging daarna stilletjes van het bed af. Hij liep naar de stoel toe die naast het bed stond en hij ging erop zitten. Hij keek even naar Céline en dacht weer even aan de dag ervoor. Hij was wel twee keer opgekomen voor haar, en twee keer had hij wel iemand bijna vermoord. Hij snapte eigenlijk niet waarom hij zo kwaad werd als er iets met haar gebeurde. Normaal bij vrienden werd hij ook wel kwaad maar dan had hij geen moord neigingen. Hij zag ineens iets zwarts onder het bed van Céline liggen en hij pakte het stilletjes op. Hij zag dat het het geweer was van Michiel. Het zat dan ook nog een beetje onder het bloed en Simon bekeek het even. Daarna stopte hij het weg. ''Die is nu van mij..'' zei hij droogjes en hij richtte zijn blik daarna weer op Céline terwijl hij verveeld een tandenstoker in zijn mond deed. Altijd als hij zich verveelde dan deed hij dat.

Céline sliep nog rustig en ging af e toe wat anders liggen. Na een lange tijd werd ze wakker en gaapte even. Ze ging recht zitten en keek dan naar Simon. Ze had nu pas door dat ze een nacht had geslapen. "Goedemorgen" zei ze iets zwakjes maar met een licht grijnsje. Ze bleef zitten en keek even naar de dichtgenaaide wonde op haar buik. Ze beet even op haar lip en keek dan weer naar Simon.

Simon keek even naar Céline en hij bleef nog steeds bij haar tot dat ze wakker zou worden. Dan zou hij wel zien wat hij verder zou gaan doen. Hij wist namelijk niet of ze het wel of niet fijn vond dat hij er was. Hij richtte zijn blik dan ook even naar de grond en had niet door dat Céline wakker was geworden en recht ging zitten. Hij hoorde dan ineens haar woorden en hij keek meteen op. ''Hey..'' zei hij met een lichtte grijns. ''Eindelijk ontwaakt uit je slaap?'' vroeg hij droogjes aan haar en hij richtte zijn blik daarna ook even op de wond. Hij zag toen dat Céline op haar lip beet en hij grinnikte even. ''Het komt wel goed..'' zei hij rustig tegen haar terwijl hij de tandenstoker even uit zijn mond haalde en er weer mee tussen zijn vingers begon te spelen.

Céline keek hem aan en grinnikte even. "Ja ik ben ontwaakt" zei ze en glimlachtte zwakjes. Ze ging wat beter zitten en keek hem rustig aan. "Ja dat weet ik nu wel zeker dat het goedkomt" zei ze en glimlachtte. Een leuke gedachte sprong in haar hoofd. Met jou erbij zei de gedachte alsof deze haar zin afmaakte zonder dat hij het hoorde. Céline zweeg even en keek dan rustig weer naar Simon.

''Ik denk niet dat die neef van je nog in je buurt komt als ik in de buurt ben.'' zei hij rustig en hij grinnikte even. Al had hij er wel lichtjes spijt van dat hij weer een woede aanval had gehad. Zodra hij echt kwaad werd kon hij nooit iets doen met beheersing. Hij keek dan ook even naar de grond maar hij keek daarna al snel weer naar Céline en hij stond rustig op. Hij ging op haar bed zitten en hij keek weer even de zaal rond. ''Die bedden slapen best lekker..'' zei hij ineens op droge toon na een korte stilte. Ze moesten toch iets hebben om over te hebben al waren zijn woorden wel heel droog als hij er over nadacht. ''Oke dat was droog..'' zei hij en keek Céline weer even aan en grinnikte.

Céline keek hem aan en glimlachtte. "Ja dat merk ik, ik sliep goed" zei ze en grijnsde even. Ze keek ook even rond en dan naar hem. Ze hoorde zijn woorden en grinnikte. "Jij bent altijd droog" zei ze op een plagende toon en grinnikte. Ze keek naar de grond en dan weer rustig naar hem.

''Ja wrijf het er nog maar eens lekker in..'' zei hij extra op een droge en sarcastische toon. Hij keek dan ook even met een licht grijnsje aan en grinnikte. ''Ga jij nou maar snel beter worden dan kunnen we hier weg, ik krijg de kriebels van al die docenten..'' zei hij droog en hij deed alsof er een rilling over zijn rug ging. Hij keek dan ook even in het rond en hij stond rustig op. Hij liep droog naar een kast toe en keek wat naar de flesjes die erin stond. Hij draaide zich daarna weer om en hij keek rustig naar Céline.

Céline keek hem aan en grinnikte. "Hmm als ik me nog harder verwond blijf je hier nog lekker" zei ze plagend en keek hem aan. Natuurlijk zou ze dat niet doen, zo gek was ze niet. Céline keek hem aan en keek dan rustig rond. Het was hier inderdaad saai en met al die leraren. Céline gaapte even en wachtte op zijn reactie.

Simon grinnikte even om haar woorden. ''Nou doe dat maar niet, dat zitten we hier nog langer en kan ik me nog langer vervelen..'' zei hij droogjes en hij keek haar voor kort aan. Hij richtte zijn blik dan ook weer even op haar en hij keek daarna gewoon weer weg. Hij zuchtte dan ook eens diep. Hij voelde het koude ijzer van de nu twee geweren die hij had tegen zijn lichaam aan. Maar hij hield ze dan ook verborgen net zoals zijn messen. Hij wilde namelijk niet het risico lopen om ze onnodig kwijt te raken.

Céline grinnikte. "Ik doe het niet" zei ze rustig en glimlachtte. Op dat moment kwam de verpleegster binnen en bekeek de wonde. "Het geneest goed, jullie mogen gaan" zei ze en glimlachtte vriendelijk. Céline stond op en gaf Simon een zacht duw. Daarna liep ze rustig naar buiten.

Simon keek gelijk op toen hij voetstappen hoorde en hij zag de verpleegster komen. Zijn blik werd dan ook even emotieloos en hij hoorde toen haar woorden. ''mooi..'' zei hij kortaf en hij voelde de duw van Céline. Hij grijnsde lichtjes en hij stond rustig op. Hij liep achter haar aan en hij keek even om naar de verpleegster. Deze wende haar blik dan ook meteen af. Je kon aan haar zien dat ze nerveus werd van die emotieloze en kille blik van Simon. En dat vond hij eigenlijk wel grappig. Hij keek daarna weer gewoon voor zich uit terwijl hij naast Céline liep.

Céline grinnikte even en trok haar capuchon op. Ze keek even rond en dan naar hem. "Nou ik ga even wandelen voor frisse lucht, ik zie je wel weer" zei ze en gaf een knipoog. "Bye" zei ze rustig en liep weg. Ze liep naar buiten richting het meer...