De kamer van Simon

Simon liep door de gang heen. Met zijn capouchon op en zijn handen in zijn zakken keek hij naar de deuren. Uiteindelijk kwam hij bij zijn kamer uit en hij deed de deur open. Hij stapte de kamer binnen en liet de deur open om wat lucht door te laten. Hij deed zijn capouchon af en hij liep naar een bed toe. Er stond nog een bed en Simon keek er even droog naar waarna hij ging zitten op het bed waar hij bij stond. Blijkbaar was deze kamer voor twee personen. Simon staarde wat voor zich uit en dacht na. Sinds hij hier was had hij al aardig wat gevochten. En dat terwijl zijn moeder nog had gezegt dat ze zijn karakter hier wel zou veranderen. Maar op dit moment waren zijn woede aanvallen alleen nog maar erger aan het worden.

(sorry voor dubbelpost)

Simon opende de deur van zijn kamer en hij liep naar binnen. Hij sloot de deur achter zich en hij keek even in het rond. Zijn tas lag nog in het midden van het pad, er lagen nog wat kleren in. Die moest hij blijkbaar nog uitpakken. Er was iniedergeval één ding die hij meteen uitgepakt en had neer gezet. Op het kastje naast zijn bed stond een fotolijstje met natuurlijk een foto erin. Op de foto stond een man, de man was zijn vader. Simon pakte het fotolijstje op en hij ging op het bed zitten. Hij staarde wat naar het fotolijstje en zuchtte diep. ''Was jij nu maar hier, dan had ik teminste iemand waar ik bepaalde onderwerpen aan kon vragen..'' zei Simon kil en hij dacht even aan wat er bij de discotheek was gebeurd. Hij stond daarna op en hij snoof een keer. Hij trapte kwaad tegen het kastje aan en hij liet het fotolijstje perongelijk vallen. Het glas knapte en scherven vlogen in het rond. Simon voelde hoe een scherf tegen zijn been duwde en hij zakte even door zijn knieén. De scherpe glasscherven duwde door de stof van zijn broek en wonden ontstonden in zijn benen. Niet dat het hem ook maar iets kon schelen. Eigenlijk voelde de pijn wel fijn, een soort drugs tegen de pijn. Simon pakte daarna enkele scherven op en sommige puntjes sneden in zijn hand. Hij gooide de scherven weg in een prullenbak en hij legde de foto terug op het kastje. Hij liet zich op zijn rug op het bed vallen en hij keek naar zijn hand die bijna onder het bloed zat. Hij voelde dan ook af en toe wat langs zijn benen glijden dat uiteindelijk druppels bloed bleken te zijn.

Céline liep door de gangen op zoek naar haar kamer. Ze had haar capuchon op en hoorde opeens wat. Ze deed de deur open en zag Simon op het bed liggen. Bloed zag ze op zijn handen en een beetje op de grond. Ze zag verderop de scherven en liep erheen. Voorzichtig bleef ze even staan maar ging dan op het bed zitten. "Simon" zei ze zachtjes. Ze pakte zijn handen en keek naar het bloed en de snee. Ze zuchtte even en keek weer naar hem. "Wat is er gebeurd? Is het om wat er gebeurt is bij de discotheek?" vroeg ze zacht en keek hem aan. Ze gaf hem maar geen kus, wie weet wat dacht hij nu. "Niet denken dat ik het erg vind, ik hou van je ook al ben je er nog niet klaar voor" zei ze zacht. "Ik begrijp het heus wel maar ik blijf van je houden" zei ze voorzichtig en zweeg weer.

Simon staarde nog steeds naar het bloed dat over zijn hand gleed en hij voelde lichtjes wat schokjes door zijn hand. Ineens hoorde hij de stem van Céline en hij schrok zich rot. Hij merkte dan ook hoe ze ineens zijn hand vast pakte en hij schoot recht. Hij luisterde naar haar woorden en hij zag vanuit zijn ooghoeken nog een scherf met bloed eraan liggen. Hij tikte de scherf snel met zijn schoen onder zijn bed en hij richtte zijn blik toen weer op Céline. ''Ik was gewoon wat kwaad en ik moest me af reageren en toen gebeurde er iets onverwachts, het is niets bizonders..'' zei hij emotieloos. Hij trok zijn hand dan ook voorzichtig weg en hield die vervolgens achter zich zodat Céline die niet meer hoefte te zien. Hij keek dan ook even naar de foto van zijn vader op het kastje maar richtte zijn blik daarna maar al snel op iets anders.

Céline keek hem aan. "Maar waarom was je kwaad? Toch neit omdat je geweigert hebt?" vroeg ze voorzichtig en keek hem aan. Ze keek ook even naar de foto en zag dat de kader kapot was. Ze keek weer naar hem. "Zo kom je dus aan die wonden" zei ze zacht. Ze pakte zijn hand terug en scheurde wat van haar blousje. Ze bond het er rond en keek dan naar hem.

Simon hoorde haar vraag en hij zuchtte diep. ''Daar wil ik het liever niet over hebben, en nee niet omdat ik geweigerd heb..'' zei hij emotieloos. Hij hoorde toen haar andere woorden. Blijkbaar had ze gezien dat de kader van het lijstje kapot was. Hij zweeg dan ook en hij voelde hoe ze zijn hand weer vast pakte en er iets omheen bond. Hij keek naar haar en zag dat het van haar blousje weg kwam. Hij zuchtte dan ook even diep. ''dankje..'' zei hij zacht en hij staarde naar de grond.

Céline keek hem aan. "Oke" zei ze rustig en keek even rond en weer naar hem. Ze glimlachtte en bleef rustig op het bed zitten. Ze voelde dat er wat met hem was. Hij was zo stil nu en anders. Céline keek wat naar de deur. Ze twijfelde of ze hem met rust zou laten en weggaan of te blijven..

Simon keek even naar haar en glimlachtte even vaagjes naar haar. Gelukkig vroeg ze niet door. Hij keek daarna even naar zijn rechter been. Hij voelde enkele steken en hij tilde de pijp dan ook een beetje op. Een stukje glas zat nog in een van de wonden en Simon deed snel de pijp omlaag zodat Céline het niet zou zien. Hij slikte dan ook even en hij zag een witte streep van zijn zijn rechter schoen rood kleuren. ''Fijn..'' zei hij droog en bijna onhoorbaar. Hij keek toen naar Céline alsof er niks aan de hand was. ''En nu?'' vroeg hij aan haar.

Céline keek hem aan en haalde haar schouders op. "Geen idee" zei ze droog. Je zag aan haar dat ze haar gedachten er niet bij had. Ze zuchtte even en bleef zitten terwijl ze af en toe naar de deur keek en dan weer naar hem. Ze wist niet goed wat ze moest doen. Sinds de discotheek waren ze anders tegen elkaar. Dat had ze nu gemerkt. En ze moest hem nog dingen vertellen maar op dit moment zou ze het zeker niet doen.

Simon hoorde haar antwoord en hij zuchtte eens diep. ''Je bent zeker teleurgesteld dat ik weg ging? Of niet soms.. Je hoeft echt niet tegen mij te liegen daarover.'' zei hij en hij was onder tussen opgestaan. Hij zakte iets door zijn rechter been maar liet er zo weinig mogelijk van merken dat hij er pijn had. Op dit moment had het bijna een verdovend gevoel, hoe het glas in zijn vlees sneed. Hij bleef dan ook voor het raam staan en hij keek strak voor zich uit naar buiten. Inmiddels was het wit in zijn schoenen rood geworden en het viel dan ook bestwel op door dat zijn andere schoen nog spierwitte lijntjes had.

Céline keek hem aan. "Ik vind het niet erg dat je ehm niet wilde maar we konden wat leuks gaan doen en dan hoefde je niet weg te gaan" zei ze zacht. Ze zag het en liep naar hem toe. Ze trok hem voorzichtig mee en duwde hem op bed. Ze deed zijn pijp omhoog en zag het. "Waarom verbergde je dit?" vroeg ze stil en keek hem aan. Ze beet op haar lip. "Dit gaat even pijn doen" zei ze stil en haalde erg voorzichtig het glas eruit. Ze scheurde een ander stuk van haar blouse en bond het errond. Ze deed de pijp omhoog en veegde wat bloed van zijn been en schoen af.

Simon keek nog steeds voor zich uit toen ze praatte en hij zuchtte eens diep. ''Ik moest gewoon wat verwerken, het is te moeilijk om het uit te leggen..'' zei hij met een zucht. Hij merkte dat ze op hem af kwam en hij voorzichtig het bed op geduwd werd. Blijkbaar had ze het gezien en hij hoorde dan ook haar vraag. Maar voor dat hij nog kon antwoorden kneep hij pijnlijk zijn ogen dicht toen ze het glas uit de wond haalde. Hij zag toen dat ze weer wat van haar blouse af scheurde en om zijn been deed. ''Je bent eigenlijk te goed voor mij..'' zei hij zacht en hij besloot daarna maar op haar vraag te antwoorden. "Ik weet het niet echt. Op de een of andere manier voelde het gewoon fijn om eens pijn te hebben..'' zei hij met een zucht en hij had op dit moment dan ook niet de moed om haar aan te kijken.

Céline keek hem aan en zweeg even. "Ik wil neit dat je het niet verzorgt, straks ontsteek het" zei ze zacht en zuchtte. Ze begon nu echt wel te twijfelen bij die woorden. Ze haalde diep adem en beet op haar lip. Ze staarde naar de grond en stond dan op. "Ik ga dan maar denk ik" zei ze zacht en keek niet. Ze liep naar de deur en wilde deze open doen...

Simon keek naar haar en hij zuchtte eens diep. ''Weet ik..'' mompelde hij en hij keek weer even naar de grond terwijl hij vanuit zijn ooghoeken zag dat ze op stond. Hij hoorde dan ook haar woorden en knikte even. ''Oke dan, jammer maarja er is hier toch niets meer te doen..'' zei hij met een zucht en hij keek haar voor kort aan waarna hij naar het raam keek.

Céline zuchtte en liep naar buiten. Ze zette haar capuchon op en stak haar handen in haar zakken. Ze keek even achterom maar liep dan door. Toen ze de hoek van e hal wilde omlopen hoorde ze opeens wat...

[inspi xD]

Simon sloot zijn ogen even en zuchtte diep. Eigenlijk had hij niet gewild dat ze weg ging. Hij wist ook niet wat er met hem aan de hand was en hij stond dan ook op. Hij liep naar de deur toe en opende die. Hij stapte naar buiten en hij zag dat Céline net de hoek om wou gaan. ''Céline wacht!'' riep hij en hij rende naar haar toe. Hij had nog wel wat pijn in zijn been maar dat negeerde hij gewoon. Toen hij bij haar was omhelsde hij haar en gaf hij haar een lange kus.

Céline hoorde hem en keek op. Ze stopte en voelde zijn omhelsing en de kus. Ze zoende met hem mee en stopte dan. Ze glimlachtte zwakjes en trok hem weer mee naar zijn kamer. Daar zoende ze hem opnieuw en sloot kort haar ogen. Ze streelde zijn wang maar deed erg voorzichtig. Ze was best nerveus dit keer.

Simon keek haar aan en glimlachtte ook lichtjes naar haar. Hij werd ineens mee getrokken en hij liep rustig met haar mee. Hij zoende haar terug en hij voelde dat ze hem weer zachtjes op zijn wang streelde. Hij hield zijn armen gewoon rustig om haar heen. ''Sorry dat ik zo deed, er zat me gewoon iets dwars maar dat heeft niets met jou te maken..'' zei hij door het zoenen door. En hij streelde met een hand haar blote rug dan ook weer voorzichtig.

Céline keek hem aan. "Is niets" zie ze zachtjes en zoende verder. Ze voelde het gestreel maar het viel mee. Ze was nerveus maar bij dit ging het nog. Behalve als hij meer ging doen of lager begon zou ze nerveuser worden. Ze hoopte van niet maarja. Céline keek hem aan en sloot dan weer haar ogen.

Simon hoorde haar woorden en die woorden deden hem goed. Hij hoopte dan ook dat ze het had gemeent en hij ging voorzichtig over in tongzoenen. Hij ging daarna wat lager met zijn handen en streelde voor zichtig haar heupen. Hij keek dan ook voor kort naar haar maar sloot daarna zijn ogen. Hij besloot nu maar om door te gaan.

Céline tongzoende met hem mee en voelde opeens zijn handen aan haar heupen. Ze slikte even. Alle beelden kwamen terug. De man, het bloed, de pijn..Céline slikte en begon te trillen. Ze stapte opeens achteruit en je zag angst in haar ogen..

Simon tongzoende nog steeds met haar maar plots voelde hij haar trillen. Hij stopte dan ook met zoenen en hij merkte dat ze naar achteren stapte. Hij liet haar los en hij keek verbaasd naar haar. Hij zag toen de angst in haar ogen en hij slikte even. ''Ik had hier echt nooit aan moeten beginnen..'' zei hij met een zucht. Hij keek daarna weer naar Céline en hij liep voorzichtig naar haar toe. ''Céline is er iets?'' vroeg hij toen zachtjes aan haar. Het leek wel of er iets heel ergs met haar aan de hand was.

Céline slikte even en hoorde zijn woorden. "Het is niet jou schuld echt niet" zei ze zachtjes en bleef staan toen hij kwam. Opeens omhelsde ze hem en tranen gleden over haar wangen. "Het is...Ik ben..." begon ze stotterend en haalde diep adem. "Verkracht" zei ze zachtjes en stapte weer achteruit. Ze keek niet naar hem...

Simon hoorde haar woorden en hij zweeg dan ook omdat hij zo'n gevoel had dat er nog meer kwam. Ineens werd hij dan ook omhelsde en hij zag dat ze tranen had. Hij hoorde toen haar andere woorden en zijn ogen werden even groot. Toen zij achteruit stapte, stapte hij weer gelijk naar haar toe. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar dicht tegen zich aan. ''Waarom heb je het me niet eerder verteld?'' vroeg hij zacht aan haar en hij slikte dan ook even. Hij voelde dan ook lichtjes woede opkomen. Als hij erachter kwam welke zak dit had gedaan dan zou hij die zeker de dood in werken.

Céline voelde de omhelsing en zweeg even. "Ik weet het neit ik wilde er denk ik niet aan denken" zei ze zachtjes en keek hem aan. "Damien werd geroepen en een man zei wat over zijn broer en die had ons ontvoert" zei ze zuchtend. "Ik moest het doen of Damien werd vermoord" zei ze en zweeg. Ze veegde de tranen weg en drukte haar tegen hem aan.