Ontvoerd

Céline snoof en spuwde opeens. "Blijf van me af!" riep ze kwaad en probeerde haar armen en benen los te krijgen. Hij was erg sterk en het was dus ook neit makkelijk. De man hield hem tegen de grond en grijnsde vals. "Probeer dan eerst maar eens los te komen" zei hij vals en keek rustig naar Damien.

Damien hield zich enkele momenten stil en sloeg dan zijn hoofd omhoog en raakte de man zijn kin. Hij moest snel zijn nu,hij wist zijn handen los te trekken en gaf hem een harde trap tegen zijn kaak waardoor de man neerviel. Hij keek de mannen allemaal even kwaad aan en balde hierbij zijn vuisten. De man smeet Céline op het bed en veegde de spuug van zijn gezicht af. Hij beval enkele mannen de deur te sluiten en buiten te wachten.

Céline schrok en wist het meteen. Ze ging tegen de muur zitten op het bed met haar benen opgetrokken. "Waag het!" riep ze snel en angstig. Ze keek hem aan en beet op haar lip. Ze had nog nooit zoiets gehad wel bijna maar eigenlijk nog niet. Ze slikte en bleef stil zitten. "Doe het neit!" riep ze snel. De man viel kreunend op de grond. De andere mannen grepen Damien weer en trokken hem mee.

Damien zette zijn voeten telkens weer stevig op de grond waardoor hij enkele momenten bleef staan. Hij dacht de hele tijd aan wat ze met Céline aan het doen waren,en dacht dan aan Charlotte. Hij beet op zijn tanden en balde zijn vuisten even. De man zette zich neer op het bed en streek zacht met zijn hand over haar been. "Je vraagt erzelf om weet je dat"zei hij tegen haar.

Céline keek hem aan en slikte. Ze trok haar been in en sloeg zijn hand weg. Ze was nog nooit zo bang en nerveus geweest. Haar lichaam beefde en ze keek snel weg. De mannen trokken hem mee en duwden hem tegen een muur. "We zullen eens zorgen dat je vriendinnetje je nooit meer ziet" zei de ene man vals en grijnsde.

"Als je me ook maar met een stinkende poot aanraakt ik meen het ik vermoord je"riep hij al stampend tegen hem en gromde even diep. Hij beet hard op zijn tanden en hoopte een van hun op een pijnlijke plek te treffen. De man keek Céline aan en ging dichter tegen haar zitten. "Je zoekt er zelf achter,of het is dit,of we nemen je echte vriendje zijn leven"zei hij met een valse blik in izjn ogen

Céline hoorde zijn woorden en slikte. Ze zuchtte diep en trilde hevig. Ze antwoordde niet en bleef zitten waar ze zat. Ze beet op haar lip en moest wel. Ze moest dit doen voor Damien. Een man zakte in en gromde. Hij greep Damien vast en trok hem meteen onderuit. De andere man hield hem op de grond.

Damien werd onderuit getrokken en sloeg met zijn kop tegen de muur en keek hun kwaad aan. "En wat ga je nu doen hé"zei hij fel tegen hun en keek naar de mannen rondom hem. De man zag angst in haar ogen en zwaaide de plannen om. Hij haalde een mes uit zijn zak en liet het voor haar neus heen en weer bungelen. "We kunnen het ook anders gaan spelen"zei hij tegen haar.

Céline zag het mes en slikte. Ze probeerde weg te kruipen maar ze zat al helemaal tegen de muur aan. Ze zweeg en trilde nog steeds. Ze slikte weer en liet dan haar benen wat losser. Ze zuchtte en beet op haar lip. De man hield hem vast en grijnsde. De andere man nam een wapen en zette hem tegen zijn hoofd. "Wachten op de baas zijn commando" zei hij vals. "Jou leven hangt nu van je vriendinnetje af" zei hij.

Damien keek de twee aan en voelde het wapen tegen zijn hoofd. "Waag het haar iets te doen"zei hij tegen haar en duwde naar voren maar hij raakte niet weg. De man keek haar aan. "Luister omdat ik niet echt zoals hun daar ben,kom je hier vanaf,een ding vraag ik wel. Zou je gewoon enkele keren hard willen gillen,dan weten ze daar beneden dat het voorbij is"zei hij tegen haar. Damien keek hun aan en bewoog zijn hand naar boven,maar die werd tegen de muur gedrukt.

Céline keek de man aan en zweeg. "Zeg gewoon dat ze Damien met rust laten" zei ze zachtjes en keek hem aan. Ze liet haar benen los en legde haar handen op haar schoot. Ze kon niet nep gillen dat hoorde je te hard. Ze wilde rustig van het bed afgaan. De man grijnsde vals. "Ach onze baas is erger dan ons dus pech heb je" zei hji grijnzend.

"Kan ik niet dus je hebt pech"zei hij tegen haar. Even was die lieve man er geweest maar dan was de bullebak er weer. Toen ze van het bed wou gaan stond hij op en liep even richting de deur maar draaide zich dan om en liep op haar af. Hij greep haar bij de keel en neep die dan ook toe,zijn been plaatste hij deze keer tussen haar been. "Gil en ik vermoord je"zei hij tegen haar en drukte dan zijn lippen op de hare. Damien keek hun kwaad aan en begon weerin het rond te trappen. "Laat me gaan uilskuikens"zei hij kwaad tegen hun. Hij keek even naar de wond en merkte dat die weer open was.

Céline schrok en keek hem aan. Ze snakte naar adem en probeerde haar los te krijgen. Ze voelde zijn been tussen de hare en snoof. Ze kon er nooit tegen als dat gebeurde. Haar neef kende al haar zwakke plekken en deed dit ook vaak bij haar. Ze voelde toen zijn lippen op de hare en begon tegen te werken. De man keek hem aan en grijnsde. "Nooit" zei ze man vals.

Damien keek hun fel aan begon langzaam maar zekeer te trillen over zijn hele lichaam. De man keek haar en duwde zijn been weer naar boven,hij verslapte zijn greep om haar nek zodat ze naar beneden zou zakken. Hij keek haar kil aan en snoof even. "Ik denk dat het beter is dat je niet mee was gekomen naar hier"zei hij vals tegen haar.

Céline hoestte even en keek hem aan. Haar hele lichaam trilde en ze kneep in het deken van het bed. Ze was inderdaad beter niet meegeweest maar ze kon Damien toch niet zomaar laten stikken? Ze keek hem aan en probeerde haar benen dicht te knijpen. Ze was erg nerveus en bang nu. De man bleef rustig en gaapte even. "Wat duurt het lang" zei hij en grijnsde even naar damien.

Damien had ondertussen zijn hand los gekregen en greep de man opeens naar zijn keel. Hij keek die fel aan en snoof even. De man keek haar aan en streek met zijn vinger langs haar wang en drukte haar een zachte kus op haar lippen,de man keek haar aan en gaf haar een harde klap in zijn gezicht en liet haar dan vallen. Als ze het slim speelde kon ze nu gaan of naar een wapen grijpen.

Céline kneep haar ogen dicht. Ze voelde de kus en kneep hard in het laken. Ze wendde snel haar hoofd af en lette niet op. Haar lichaam trilde en ze bleef waar ze was uit angst. De man schrok en gaf hem een trap. Een andere man greep hem meteen vast. "Rustig jij!" riep hij kwaad.

Damien keek hem kwaad aan van de trap zakte hij in maar hij wist hem toch nog vast te houden. Hij neep de man zijn keel toe en ookal werd hij vast gegrepen zijn hand was nog vrij. De man keek haar aan en grijnsde even. Hij duwde haar echt hard op het bed,en deed haar broek(?)uit. Dan deed hij ook zijn broek uit en zijn onderbroek ook,hetzelfde deed hij bij haar. Toen ging hij op haar liggen en keek haar even aan,met een hand hield hij haar beiden handen vast.

Céline schrok en begon super hard te gillen. "Nee!" riep ze bang. "Niet doen please" riep ze bang en trilde hevig. Ze begon opeens te trappen en klemde bang haar benen dicht. Ze trok maar hij had haar armen stevig vast. De man snakte naar adem en hoorde Céline. De andere man greep zijn hand en kneep. "Los jij" zei hji kwaad.

De man keek haar vals aan en deed het dan toch maar. Toen Damien de gil hoorde werd hij pas echt kwaad. Hij begon hevig te trillen en begon uit alle macht te trappen en te slaan,ookal hield het niets uit. De man deed zijn daad bij haar en na zijn daad keek hij haar even aan en snoof kort,dan deed hij zijn kleren weer aan en liep de deur uit. De andere mannen liepen grijnzend mee naar beneden. Toen ze beneden waren liep hij naar Damien en keek hem aan. "Je hebt geluk dat die meid voldeed,kleine last post"zei hij en spuugde op hem. Damien keek hem aan en gaf hem een felle kopstoot waardoor hij een trap in zijn ribben kreeg. "Laat hem gaan,of ros hem nog een beetje af of zo"zei hij tegen hun.

Céline voelde hoe hij zijn daad deed en begon te gillen. Ze bloedde hevig en had super veel pijn. Erna trok ze snel haar kleren aan en bleef op het bed zitten. Haar lichaam trilde en bloed lag op het bed. Tranen stonden in haar ogen. De mannen gaven Damien nog een paar slagen en trappen en gingen dan weg..

Damien voelde een haat opborrelen maar de man was al vertrokken,hij kreeg enkele raken klappen op zijn gezicht en in zijn ribben en dat deed hem niet goed. Zijn lip was gebarsten dus die bloede en ook aan zijn oog bloede hij. Zijn ribben waren flink gekneusd maar hij moest naar boven. Hij stond recht en zakte bijna in van de pijn. Hij liep snel de trap of en gleed een keer uit en belande juist met zijn neus op een trede waardoor die ook nog is begon te bloeden. Toen duwde hij de deur open van de kamer en merkte bloed op het bed op. Hij snelde dan naar Céline toe en knielde bij haar neer. "Sorry dat ik je hierin heb meegesleurd"zei hij tegen haar en keek haar ongerust aan.

Céline hoorde wat en zag toen Damien. "Het is niets, jij leeft tenminste nog" zei ze zachtjes en trilde nog wat. Ze had haar handen los op haar schoot liggen en keek naar de grond. Ze zuchtte diep en keek hem dan weer aan. "Ik wil niet dat ze jou doden, je bent een vriend" zei ze kalm en veegde wat tranen weg.

"Céline wat ze bij jou deden is niet acceptabel,mij hebben ze aleen geslagen"zei hij tegen haar. Zijn gezicht was besmeurd met bloed eveneens als zijn linker schouder. Hij legde zijn hand op haar schouder en zuchte even. "Zeg niet dat dit niets is,jij bent hier degene die verkracht is"zei hij zacht tegen haar. Hij balde zijn vuisten en stond even en sloeg hard op de muur van woede. Zijn hand kon daardoor welliswaar gebroken zijn,maar hij sloeg nog maals en dit keer veel harder. Er was een kleine put ontstaan in de muur. Toen knielde hij weer neer bij haar.

Céline voelde de hand op haar schouder en zweeg. "Hij had een mes en hij zei dat ze anders jou zouden doden" zei ze zacht en keek hem aan. Ze zag hoe hij tegen de muur sloeg. "Stop Damien" zei ze zwakjes en keek hem aan. Ze zuchtte diep en keek even kort naar het bloed. Haar bloed..