De gang op stelten zetten..

Simon keek even naar Damien die wat zei en hij merkte toen de leerkracht op. Hij grijnsde even lichtjes en minachting was in zijn ogen te zien toen hij zijn blik op de leerkracht had gericht. Hij keek toen naar de jongens waar Céline blijkbaar nogal last van had en hij hoorde toen de woorden van Damien daarover. ''Ik hoop maar voor ze dat ze bang voor me zijn want anders zorg ik er wel voor dat ze dat zijn..'' zei Simon kil en hij keek dan wat voor zich uit terwijl hij de tandenstoker weer in zijn mond stopte.

Céline keek toe en stak haar sigaretten maar weg. Ze grijnsde even om het gegil. Ze keek dan grijnzend naar Damien. "Goed gedaan" zei ze grijnzend. Ze trok haar capuchon goed op. Ze had geen zin in zielig gedoe van de leerkracht. Ze keek toe en grijnsde. Ze keek dan naar de twee die wat over de jongens zeiden. Ze knikte en keek weer naar het schouwspel.

De vrouw begon nog hysterisch te gillen. Damien grijnsde aleen maar. "Ik ga hier nog een leuke tijd beleven"zei hij droog. Hij keek naar de gillende vrouw die rondjes begon te rennen. Oh hij had goed werk geleverd. "Geloof me,na vandaag gaat iedereen bang hebben van ons,zelfs die kip daar"zei hij tegen hem. Toen liep de vrouw naar hem toe en keek hem even aan. "Wat sta jij nou weer te smiezen,ze konden je beter naar ergens anders sturen,want hier hoor je niet"zei ze tegen hem. Damien keek de vrouw kil aan en hefte zijn hand op. De vrouw gaf hem een harde klap in zijn gezicht,en dat werd voor hem te veel. Hij greep haar bij haar keel en neep die dan ook toe. "Foute keuze"zei hij fel en smeet haar hard tegen de grond. Niemand wist echter dat hij snel kwaad werd,wat ze nu dus wel weten. Hij keek de vrouw die wegkroop aan en snoof even.

Céline grijnsde en had zelf ook zin in wat lol. Ze knipoogde naar beide jongens en liep rustig naar de vrouw en stak haar hand uit. "Ik help je wel" zei ze en glimlachtte. Ze haatte dit gedoe maar het werktte. Ze hielp de vrouw recht maar gooide haar alweer op de grond. "Oeps sorry" zei ze onschuldig. "Ik had je niet goed vast" zei ze en grijnsde vals. Ze zag dat de vrouw haar aankeek en wat wilde zeggen maar ze liet haar mes zien. "Oppassen" zei ze met valse stem en snoof. Ze stak hem weg en werd opeens tegen een kluisje geduwt door een van de jongens. "Hebbes" zei deze.

Simon keek naar de hysterische vrouw en hij snoof één keer. Hij werd gek van het gegil en hij wou dan ook wat doen maar voor dat hij nog kon ingrijpen deed Damien al wat. Simon ging dan ook terug tegen de muur aan staan en hij sloeg zijn armen over elkaar heen. Hij keek toe naar wat hij bij de vrouw deed en hij hief een wenkbrauw even op. Het verbaasde hem even dat Damien zo kon reageren, maar aan de andere kant had hij ook niet anders verwacht. Hij had zelf ook wel zo gedaan als hij een klap had gekregen. Hij keek dan voor kort naar Céline maar richtte zijn blik toen weer op de leerkracht. Simon merkte toen de jongen op die Céline vast greep en hij stormde naar de jongen toe. Hij trok deze met een ruk bij Céline vandaan en hij gaf hem een harde klap met zijn vuist in het gezicht. ''Jij hebt geen idee van met wie je te maken hebt'' zei Simon nijdig en hij spuugte op de jongen.

Damien keek naar de vrouw en liep weer naar haar toe,maar ze was opgestaan en weg gelopen. Toen draaide hij zich in een ruk om en kreeg een boks op zijn neus. Hij legde zijn handen even op zijn gezicht en wankelde even. Damien handelde de gast wel af. Hij keek kwaad naar de gast,en gaf hem een harde trap waardoor hij op de grond viel. Dan ging hij bij Céline staan en keek naar de jongens die op haar afkwamen. Hij drukte dan een doek tegen zijn bloedende neus. Hij keek kwaad voor zich uit. Nu hadden ze ook hun reputatie hier op de school.

Céline snoof en schrok wel even. Ze keek naar wat Simon deed en liep dan anar Damien. Ze keek kwaad naar de jongens en dan naar damien. "Gaat het?" vroeg ze met een grijns en keek dan naar Simon. Ze voelde even aan haar schouder die wat pijn deed maar negeerde de pijn en keek de twee weer aan.

Simon keek even naar Damien die een klap kreeg van een andere jongen en hij liep terug naar Damien en Céline toe. ''Volgensmij hebben we werk te doen..'' zei Simon droog en hij keek naar de jongens die op hen afkwam. Zijn blik werd dan ook weer nijdig en hij balde zijn vuisten. Als ze ook maar één ding verkeerd deden dat vermoorde Simon ze nog. Hij keek dan ook even opzij naar Damien en Céline maar richtte zijn blik al snel weer op de jongens. Hij zuchtte eens diep en hij haalde de tandenstoker maar alvast uit zijn mond.

Céline keek naar ze en werd kwaad. Ze liep de twee voorbij en liep gewoon op ze af. Ze stopte en keek ze kwaad aan. "Oprotten jullie" zei ze op een kille toon. De jongen keek haar aan en gaf haar een duw. Céline keek hem razend aan en trok haar mes. De jongen deed alsof hij niet bang was maar vanbinnen was hij dat wel. "Aww ga je me neersteken?" vroeg hij grijnzend en begon te lachen. Zijn vrienden lachtten ook en dat was de druppel. Céline liep naar hem toe en stak haar mes recht in zijn borstkas. Ze rukte hem eruit en keek hem kwaad aan. De jongen zakte in en ze liep achteruit. Ze moest haar leren beheersen..

Damien keek naar de rest die naderde het bloeden was nu wel geselpt. Hij liep naar een gast toe,die wel de breedste was van de groep en gaf hem een kopstoot. "Jullie kiezen toch maar altijd de verkeerde mensen hoor"zei hij droog tegen hem. Hij ging op zijn tippen staan en gaf hem dan een harde kniestoot in zijn maag,hij deed dan zijn boksijzer aan en gaf hem een harde klap tegen zijn neus waardoor die meteen neerviel. "Wel komop dan,stelletje onozelaars"zei hij kwaad. Hij keek even naar Céline,ach deze heisa zou hij wel op zijn nek krijgen.

Simon keek naar Damien en Céline die alletwee op een jongen afgingen en hij keek dan ook even naar hun waarna hij ineens vast gegrepen werd bij zijn kraag. Hij keek op en merkte dat het de derde jongen was van het groepje. Hij trok zich dan ook los en hij balde kwaad een vuis. Hij stompte de jongen dan ineens in zijn maag de jongen snakte naar adem en krom even in een. Op dat moment sloeg Simon met een van zijn ellebogen op het hoofd van de jongen en de jongen knalde tegen de grond. Simon keek hem minachtend aan en hij liep toen naar Damien en Céline toe. ''Die weten gewoon echt niet met wie ze te maken hebbe, naja nu wel..'' zei hij emotieloos.

Céline snoof en keek naar Simon. "Inderdaad" zei ze en zag dat eentje haar uitdaagde. Céline snoof en liep op hem af. Ze wilde haar mes trekken maar hij kende haar al en pakte het af. Céline rolde met haar ogen. "Denk maar neit dat ik bang ben" zei ze en liet haar snee zien. Ze grijnsde en ontweek wanneer hij haar wilde steken. Ze gaf hem een stamp in zijn edele delen waardoor hij op haar viel. Ze kreeg het mes in haar buik en zakte ook in. Ze stamptte de jongen van haar af en legde haar hand op de wonde. "Jij..." begon ze kwaad en pakte het mes eruit. Ze was erg agressief ook al was ze gewond en wilde steken...

Simon keek naar de jongen die Céline toen begon uit te dagen en hij liet het eerst maar even zo want hij wist dat Céline zichzelf goed kon verdedigen. Zelfs toen hij het mes afpakte bleef hij nog staan want hij merkte hoe Céline erop reageerd. Plots zag hij hoe de jongen omviel door de trap en er leek iets bij hem te knappen toen hij de steek in Céline haar buik zag. Hij balde zijn handen tot vuisten en zijn gezicht betrok helemaal. Zijn spieren spande zich en hij stormde op de jongen af. Hij greep deze bij zijn keel vast en duwde hem ruw tegen de muur aan. ''Jij.. Ik zal ervoor zorgen dat je het daglicht nooit meer te zien zal krijgen..'' zei Simon erg kwaad tegen hem en hij gaf meer druk op de keel van de jongen. De jongen snakte naar adem en wou wegkomen maar het ging niet meer. Simon had hem te stevig vast en hij zou er alles aan doen om de jongen de dood in te werken.

Céline keek op en liet het mes vallen. Ze stond op met veel pijn en keek naar Simon. "Simon laat hem, het gaat" zei ze zwakjes en masseerde voorzichtig zijn schouders. Ze wist neit echt hoe ze iemand moest kalmeren omdat ze zelf nog kwaad was. Ze masseerde voorzichtig en wachtte af. "Laat hem vallen" zei ze zachtjes in zijn oor en wachtte af.

"Geweld lost nooit iets op hoor." Zei ze stem vanachter de hoek. Nu Charlotte de omgeving goed kende kwam ze wel eens uit haar schulp. Ze was helemaal niet bang meer en had haar zelfvertrouwen helemaal terug. Ze knikte even naar de anderen als 'hallo' woord. "Charlotte." Stelde ze zichzelf droog voor. Ze had haar boeken vast van de vorige les en stak die zorgvuldig in haar kastje. Daarna leunde ze verveeld tegen de muur en keek allen kort aan. De ene jongen had precies problemen met anderen en het blonde meisje had een grote mond. Ze rolde met haar ogen en keek even naar Damien. "Heej." Zei ze even glimlachend en keek de rest even geeuwend aan.

Wat verderop zat Lorzo een sigaret te roken, hij had inderdaad lak aan grenzen en hij had een enorme grote mond. Hij rookte zijn sigaret rustig op toen een groepje andere leerlingen hem opvielen. Hij geeuwde en pakte zijn boeken voor de volgende les. Zou vast weer een saaie les worden dus hield hij zich al klaar voor een gewelding slaapuurtje. Na het feestje van gisteren kon hij dat wel gebruiken. Hij rekte zich uit, drukte zijn sigaret uit en smeet die in een vuilbak.

Simon ademde onrustig, je hoorde het dan ook haperen via zijn neus en hij hield de jongen nog steeds tegen de muur gedrukt. Hij voelde toen het gemasseer op zijn schouders en hij hoorde de stem van Céline. ''Ik zag wat hij bij je deed, daar moet hij spijt van krijgen.'' zei Simon kwaad. Verblind door de woede die in hem raasde duwde hij harder op de keel van de jongen. De jongen kreeg tranen in zijn ogen en roepte zacht één keer help. Simon was niet snel te kalmeren als hij een woede aanval had en dat had er ook altijd voor gezorgd dat zijn moeder zo overspannen en bang voor hem was.

Céline keek even om en zag het meisje. Ze rolde met haar ogen en masseerde verder. "Rustig nou Simon" zei ze zacht en kalmerend. Ze kreeg een steek in haar buik en stapte wat achteruit. Ze legde haar hand op de wonde en keek kort naar het meisje. Dat was dus het meisje waar Damien het over had. Ze snoof even en keek even naar de jongen verderop. Ze richtte haar weer op Simon en wachtte af. "Het gaat, hij heeft genoeg gehad" zei ze zacht. Ze masseerde verder met 1 hand en liet de andere op de wonde. "Pls Simon, laat hem los" zei ze weer.

Charlotte hoorde de ene jongen wat zeggen en keek droog op. "Wil je soms dat die kerel dood is ofzo?" Zei ze droog en grijnsde even lichtjes. Ze keek even om naar een andere blonde jongen maar stichtte er geen aandacht aan. Het was een jongen als een ander, en de meeste jongens waren dom, een hele irritatie en dachten de hele tijd aan mooie meisjes en dergelijke. Ze rilde even aan die gedachte en ging naast Damien staan. Daar voelde ze haar gerust. Ze keek hem even in zijn ogen aan en grinnikte eventjes. "Het is hier maar een saaie boel eigenlijk." Zei ze al rollend met haar ogen. Ze had nu even een arrogante bui en kon het niet verdragen genegeerd te worden. Toen Cèline omkeek liet ze een klein glimlachje zien, het zag er toch nog een redelijk toffe meid uit. Blijkbaar wou ze de ene jongen rustig krijgen. "Misschien helpt het om hem aan de zijkant van zijn hoofd te masseren, dat helpt voor te kalmeren en doet deugd. Ze deed het even voor en keek daarna naar Simon. "Helpt het? Ik heb het nog van m'n moeder geleerd die deed pedicure." Zei ze en keek hun allen even glimlachend aan.

Simon hoorde de woorden van Céline en voelde dat ze hem nog steeds masseerde. Het lukte hem gewoon niet om te stoppen. Hij moest zijn doel laten slagen maar ineens voelde hij iets tegen zijn hoofd. Het was alsof iemand er tegen masseerde en in werkelijkheid was dat ook zo maar dat had hij niet meteen door. Zijn greep werd iets losser en uiteindelijk liet hij zijn arm zakken. De jongen zakte iets door zijn knieén maar maakte toen dat hij weg kwam. Simon keek hem kil na en hij knipperde toen even met zijn ogen. Hij begon weer rustig te ademen en hij keek opzij. Hij merkte toen een onbekend meisje op en Céline stond achter hem. Hij kreeg zo'n vermoeden dat het onbekende meisje diegene was die hem gemasseerd had en hij ging tegen de muur aan staan. Hij zweeg dan ook even maar besloot uiteindelijk maar wat te zeggen. ''Bedankt voor.. Naja wat je ook maar deed zodat ik kalmeerde..'' zei hij emotieloos maar je kon het gewoon als een bedankje zien. Emotieloos zijn was namelijk vaak zijn gewone doen.

Céline glimlachtte. Ze keek de jongen na en stak haar mes in haar zak. Ze voelde de pijn in haar buik en ging tegen een kluisje staan. Ze knikte maar naar Charlotte als bedankje. Ze keek even naar de andere jongens die ook weggingen en keek dan weer naar de rest. Ze was blij dat er geen doden gevallen waren. Wie weet wat zou er dan met Simon gebeurt zijn. Hij moest misschien wel ergens anders heen. Céline zuchtte even en zweeg.

Charlotte deed even voort met masseren en voelde zijn greep verzwakken. "Mooi zo." Zei ze lachend en stopte ermee. "Het is maar gewoon iets hoowr, niets speciaals." Zei ze en knikte bij zijn bedankje als een 'oke' woordje. "Sommige mensen kunnen erg doen, maar veel helpt het niet om met geweld te eindigen." Zei ze kalm en keek hem even aan. Ook al irriteerde ze zich zelf wel eens aan sommige kinders die dachten dat ze het 'al' waren. Ze hoorde een paar stemmen achter haar die naar haar gericht waren. "Hoe je bek." Zei ze kortaf en balde haar vuisten even. Ze had geen vrees meer voor wat er ging gebeuren en durfde dus ook werkelijk bijna alles. "Cèline, moest je interrese hebben, ik wil je die therapie wel leren hoor." Ze glimlachte even en keek dan weer naar Damien. Ze hoorde een zucht van Cèline en grinnikte even? "Het leven is lastig hè." Ze grijnsde en keek haar enkele seconden aan.

Lorzo geeuwde, hij dacht totaal niet aan meisjes. Hij zette zich tegen zijn kluis neer en hij keek naar hoe een andere jongen haast werd afgemaakt. Hij grijnsde, hij vond het nog wel amusant ook. Hij stond op, stak zijn handen in zijn zakken en liep naar het groepje "wat is er aan de hand?" zei hij met een droge ondertoon en hij rekte zich uit zodat zijn armen een krakend geluid maakten. Dat had hij altijd als hij stijf was na een lange fitness avond. Hij trok een wenkbrauw op bij dat ze de jongen aan het masseren waren. Hij zette een grijns op en hij keek naar de andere gast die haast een kopje kleiner werd gemaakt daarnet.

Céline keek haar aan en rolde met haar ogen. "Och shut up" zei ze zacht en snoof. Ze was nog steeds wat agressief als daarnet en keek naar haar hand. Hij hing al meteen helemaal onder het bloed. Ze beet op haar lip en zweeg. Ze was onaardig tegen Charlotte maar ze was neit in een perfecte beu. Later zou ze haar wel verontschuldigen. Ze keek op toen er een andere jongen kwam. "Rot op, dat zijn jou zaken niet" zei ze kwaad en keek hem aan. Ze snoof en keek dan weer naar de rest.

Charlotte reageerde niet op het antwoord at Cèline gaf en werd er ook niet door gekwetst ofzo. Ze had zelf ook wel eens een slechte dag. Even rolde ze verveeld met haar ogen toen ze een jongen bij 'het groepje' zag aankomen. "Rot toch op." Hoorde ze Cèline en grijnsde naar de jongen die blijkbaar in een 'stijve' bui was. "Je hebt hier niets te zoeken." Zei ze kil en kortaf. Ze had geen zin om aardig te gaan doen dus bleef ze maar bot en arrogant. Ze zette haar blik strak op Cèline gericht en geeuwde even. Weer hoorde ze die zelfde stem achter haar waar ze op had gereageerd dat hij weg moest gaan. Ze keek geirriteerd in hun richting en zette dreigend een stap vooruit. "Wat is ulder probleem soms? Valt er iets te zien?!" Sprak ze weer op de kille toon en keek hun strak aan. "Wat er valt te zien? Je mooi strak mini rokje." Hoorde ze hun zeggen. Haar ogen stonden vol vuur en ze stond op uitbarsten. "Dan denk ik dat je de verkeerde voor je hebt staan." Zei ze en gaf hem een stomp in zijn maag en duwde hem tegen de muur aan. Ze griste de boeken van de jongens uit hun handen en smeet ze in de vuilbak. "Ik hoop voor jullie dat ze stuk zijn." Zei ze bot en gaf hun nog een laatste klop in hun gezicht. Als zij boel zochten dat kregen ze het ook. Ze grijnsde bij de jongens die bang wegliepen. "Sukkels." Mompelde ze en keerde terug naar de rest. "Ik haat ze." Zei ze en leunde weer tegen de muur aan.